نحوه نگارش واژه ها و عبارات مأخوذ از عربی

واژه ها و عبارات مأخوذ از عربی

الف) «ة»

«ة» در واژه ها و عبارات مأخوذ از عربی به چند صورت مي آيد:

1 )اگر در آخر كلمه تلفظ شود، به صورت «ت» نوشته مي شود: رحمت، جهت، قضات، برائت، مراقبت.

2 )اگر در آخر كلمه تلفظ نشود، به صورت «ه» يا «ـه» نوشته مي شود: علاقه، معاينه، مراقبه، نظاره، آتيه.

3)در تركيبات عربي رايج در فارسی به صوت «ة» يا «ـة» نوشته مي شود: ليلةالقدر، ثقةالاسلام، خاتمةالامر، دايرةالمعارف؛ استثنا در كلمات حجت الاسلام و آيت االله.

ب) «ا»

«ا» كه در برخي از واژه ها و عبارات مأخوذ از عربی به صورت «آ» تلفظ مي شود. در فارسي به صورت «الف» نوشته مي شود، مگر در مواردي كه رسم الخط قرآني آن مراد است:

زكات، حيات، مشكات.

🎓انجام پایان نامه ارشد و دکتری در همه رشته ها با چاپ مقاله 📝

ج) «الف كوتاه»

«الف كوتاه» هميشه به صورت «الف، نوشته مي شود، مگر در برخي حروف اضافه و اسامي خاصي از واژه ها و عبارات مأخوذ از عربی كه «الف» در آخر كلمه مي آيد و تركيباتي كه عينا از عربي گرفته شده است:

شورا، مولا، تقوا، اسماعيل، رحمان، هارون، ياسين. الي، حتي، عيسي، يحيي، مرتضي، اعلام الهدي، بدرالدجي، سدرةالمنتهي، طوبي لك. تنوين. 5.1.5 آوردن تنوين (در صورتي كه تلفظ شود) در نوشته هاي رسمي و نيز در متون آموزشي الزامي است و به صورت هاي زير نوشته مي شود:

الف) تنوين نصب هميشه به صورت «ا / ـا» نوشته مي شود و اگر كلمه مختوم به همزه باشد، همزه آنها روي كرسي «ي» قرار مي آيد و سپس تنوين روي «الف» بعد از آن قرار مي گيرد: نسبتا، واقعا، موقتا، عجالتا، طبيعتا، عمدا، جزئا، استثنائا، ابتدائا.

ب) تنوين رفع و جر در همه جا به صورت « ــٌ » و « ــٍ » نوشته مي شود و فقط در تركيبات واژه ها و عبارات مأخوذ از عربی كه در زبان فارسي رايج است، به كار مي رود: مشاراليه، مضاف اليه، منقولٌعنه، مختلف فيه، متفقٌ عليه، بعبارةٍاُخري، اي نحوٍكان. آوردن تنوين در كلمه هاي فارسي اشتباه است: گاها، زبانا.

منبع : گروه تحقیقاتی نخبگان برتر – آموزش انجام پایان نامه – انجام مقاله – انجام پروپوزال