نحوه نگارش علائم همراه در مقاله

نگارش علائم همراه در مقاله

انواع علائم همراه واژه

الف) در اصول نگارش علائم همراه اگر حرف پيش از آن مفتوح باشد، روي كرسيِ «ا» نوشته مي شود، مگر آن كه پس از آن مصوت «اي»، «او» يا «ب» باشد كه در اين صورت روي كرسي «ي » نوشته مي شود:

رآفت، تأسف، مأنوس، شأن، خلأ، ملأ، مبدأ، منشأ، رئيس، لئيم، رئوف، مئونت، مطمئن، مشمئز.

ب) اگر حرف پيش از آن مضموم باشد، روي كرسي «و» نوشته مي شود، مگر آنكه پس از آن مصوت «او» باشد كه در اين صورت روي كرسي «ي» نوشته مي شود:

رؤيا، رؤسا، مؤسسه، مؤذّن، مؤثر، مؤانست، لؤلؤ، و تلأل، شئون، رئوس.

ج) اگر حرف پيش از آن مكسور باشد، يا ساكن ولي در وسط كلمه قرار داشته باشد، روي كرسي «ي» نوشته مي شود و همچنين كلمات دخيل فرنگي همواره با كرسي «ي » نوشته مي شوند:

لئام، رئاليست، سئول، نئون، مسئله، جرئت، هيئت، و در توأم استثنا است.

د) اگر حرف پيش از آن مكسور و در آخر كلمه باشد، روي كرسي (ي ) نوشته مي شود:

متلأليء.

ر) در نگارش علائم همراه، اگر حرف پيش از آن ساكن و يا يكي از مصوت هاي بلند «آ»، «او» يا «اي» بوده و در آخر كلمه نوشته شود، بدون كرسي نوشته مي شود:

جزء، سوء، شيء، بطء، سماء، ماء، املاء، انشاء.

س) در صورتي كه همزه پاياني ماقبل ساكن (بدون كرسي) يا همزه پاياني ماقبل مفتوح (با كرسي «ا») و يا همزه پاياني ماقبل مضموم (با كرسي «و»)به ياي وحدت يا نكره متصل شود، كرسي«ي» ميگيرد و كرسي قبلي آن نيز حفظ مي شود:

جزئي، شيئي، منشائي، مائي، لؤلؤئي.

ص) اگر حرف پيش از آن مفتوح يا ساكن و پس از آن حرف «آ» باشد، به صورت ـآ و آ نوشته مي شود:

مآخذ، لآلي، قرآن، مرآت.

الف) نشانه كسره اضافه در خط فارسي آورده نمي شود، مگر براي رفع ابهام در كلماتي كه دشواري ايجاد مي كند:

اسبِ سواري/ اسب سواري.

ب) براي كلمات مختوم به هاي بيان حركت، در حالت مضاف، از علامت «ء» (ي كوتاه شده شبيه همزه) استفاده مي شود:

ة خان من، نامة من، ة نوشت او.

ج) برای نگارش علائم همراه، «ي» در كلمه هاي عربي مختوم به «ي» (كه «آ» تلفظ مي شود) در اضافه به كلمه بعد از خود به «الف» تبديل مي شود:

عيساي مسيح، موساي كليم، هواي نفس، كبراي قياس.

منبع : گروه تحقیقاتی نخبگان برتر – آموزش انجام پایان نامه – انجام مقاله – انجام پروپوزال