- صفحه نخست
- سفارش
- مقالات وبلاگ
- خدمات
- همکاری
- قوانین و مقررات
- درباره ما
- تماس با ما
براي اينكه به يك تصميم عيني در مورد تأييد يا عدم تأييد يك فرضيه بوسيله مجموعه اي از داده ها برسيم بايد روشي عيني براي قبول يا رد يك فرضيه داشته باشيم. در اينجا تأكيد روي عيني بودن به اين دليل است كه يكي از نكات لازم در مورد روش علمي اينست كه از طريقي به نتايج علمي برسيم كه همگاني بوده و بوسيله هر محقق كارآمد ديگري نيز قابل تكرار باشند.
مدل ناپارامتريك بايستي مبتني بر اطلاعات بدست آمده از تحقيق، و با قبول اين ريسك باشد كه ممكن است تصميم ما در مورد فرضيه وضع شده نادرست باشد. روش عيني ذكر شده معمولاً شامل يك دسته اعمال قدم به قدم است. در اينجا ما اين اعمال را بترتيب عملكرد آنها مي آوريم :
1- فرضيه پوچ (صفر) در مدل ناپارامتريك خود را اعلام كنيد.
2- يك آزمون آماری (به همراه مدل آماري مربوط به آن) براي آزمودن فرضيه پوچ خود انتخاب نماييد. از ميان آزمون هاي آماري گوناگوني كه احتمال دارد براي امتحان فرضيه شما مناسب باشند آزموني را انتخاب كنيد كه مدل آن بيشترين تطابق را با سوال تحقيق شما داشته باشد (بر حسب مفروضاتي كه كاربرد آن آزمون را مناسب مي سازند) و الزامات اندازه گيري آن با اندازه ها و مقياس هاي بكار رفته در تحقيق شما تطبيق كند.
3- يك سطح معني داري و يك حجم نمونه براي تحقيق خود مشخص كنيد.
4- نحوه توزيع نمونه گيري آزمون آماري را تحت فرضيه پوچ پيدا كنيد (يا فرض كنيد).
5- بر اساس بندهاي 4،3،2 بالا ناحيه رد كردن فرضيه پوچ را معين كنيد.
6- مقدار آزمون آماري را با استفاده از داده هاي نمونه (يا نمونه هاي) خود محاسبه كنيد.
در مدل ناپارامتريك اگر مقدار بدست آمده در فاصله رد كردن معين شده شما است، تصميم اين است كه فرضيه پوچ را رد كنيد؛ اگر مقدار بدست آمده در خارج از فاصله رد كردن است تصميم بايد اين باشد كه فرضيه پوچ در آن درجه معني دار بودن كه شما انتخاب كرده ايد قابل رد شدن نيست.
منبع : گروه تحقیقاتی نخبگان برتر – آموزش انجام پایان نامه – انجام مقاله – انجام پروپوزال
آخرین بروزرسانی در تاریخ : 18 تیر 1401 و ساعت : 02:51 ب.ظ