سطح معني دار بودن در آزمون آماری

سطح معني دار بودن چیست و چگونه سنجیده می شود؟

سطح معنی داری، میزان یا معیاری است که به عنوان پایه معنی داری شناخته می شود و همچنین به عنوان خطای نوع اول نیز معروف است. سطح معني دار در تحقیقات علوم انسانی ۰/۰۵ و در علوم پزشکی ۰/۰۱ در نظر گرفته می شود.

🎓انجام پایان نامه ارشد و دکتری در همه رشته ها با چاپ مقاله 📝

سطح معني داری

سطح معنی داری در واقع اندازه گیری معناداری آماری است. مشخص می کند که آیا فرضیه صفر پذیرفته یا رد می شود. انتظار می رود مشخص شود که آیا نتیجه از نظر آماری برای نادرست یا رد فرضیه صفر معنادار است. اگر بخواهيم بصورت ديگر بيان كنيم روش كار ما اينست كه فرضيه پوچ  را به نفع فرضيه تحقيق رد كنيم به شرط اينكه از يك آزمون آماري مقداري بدست آوريم كه احتمال وقوع آن مقدار در تحت برابر يا كمتر از يك احتمال بسيار كوچك باشد كه با نشان داده مي شود.اين احتمال وقوع كوچك را “سطح معني دار بودن“ مي گويند.

مقادير مرسوم براي بيشتر 01/0 و05/0 مي باشند. تكرار مي كنيم اگر احتمال وقوع يك رويداد كه بصورت يك مقدار بدست آمده از يك آزمون آماري مشخص مي شود تحت فرضيه پوچ برابر يا كمتر  باشد ما را رد مي كنيم و  يعني فرضية تحقيق خود را مي پذيريم . چنانكه مي توان ديد نشان دهنده احتمال رد كردن اشتباهي فرضيه پوچ است. اين تعبير و تفسير را هنگام بحث روي “خطاي نوع اول” با تفصيل بيشتري مورد بررسي قرار خواهيم داد. از آنجا كه مقدار در تعيين اينكه بايد رد شود يا نه دخالت مستقيم دارد الزام رعايت عينيت در تحقيق ايجاب مي كند كه را پيش از شروع به جمع آوري داده ها مشخص نماييم.

سطح معني دار بودن و حجم نمونه

سطوح معنی داری چیست؟

تحقیقات علمی بر روی نمونه‌های یک جمعیت انجام می‌شود و در نتیجه بخش‌هایی از یک گروه بزرگ‌تر مطالعه می‌شود. هنگام انتخاب یک گروه نمونه از یک جامعه، مهم است که یک نمونه نماینده انتخاب کنید که دقیقاً با جامعه واقعی مطابقت داشته باشد. به این ترتیب، می توان فرض کرد که نتایج به دست آمده با نمونه با نتایج جمعیت گسترده تر مطابقت دارد (اگر آزمایش بر روی کل جمعیت اجرا شود). با این حال، یک نمونه نمی تواند کاملاً با یک جامعه کامل مطابقت داشته باشد. به عنوان مثال، یک محقق ممکن است، به طور کاملاً تصادفی، هنگام جمع آوری یک گروه نمونه از ایرلند، فقط افراد مو قرمز را انتخاب کند.

روش سنجش

سطح معني داری که به عنوان آلفا یا α نیز شناخته می شود، معیاری برای قدرت شواهدی است که باید در نمونه شما وجود داشته باشد تا اینکه فرضیه صفر را رد کنید و نتیجه بگیرید که اثر از نظر آماری معنی دار است. محقق قبل از انجام آزمایش سطح معنی داری را تعیین می کند. سطح معناداری احتمال رد فرضیه صفر در صورت صحت است. به عنوان مثال، سطح معنی داری 0.05 نشان دهنده خطر 5 درصدی نتیجه گیری است که تفاوت زمانی وجود دارد که تفاوت واقعی وجود نداشته باشد. سطوح اهمیت پایین تر نشان می دهد که قبل از رد فرضیه صفر به شواهد قوی تری نیاز دارید.

از سطح معني دار در طول آزمون فرضیه استفاده کنید تا به شما کمک کند تعیین کنید که داده ها از کدام فرضیه پشتیبانی می کنند. مقدار p خود را با سطح اهمیت خود مقایسه کنید. اگر مقدار p کمتر از سطح معنی‌داری شما باشد، می‌توانید فرضیه صفر را رد کنید و نتیجه بگیرید که اثر از نظر آماری معنی‌دار است. به عبارت دیگر، شواهد موجود در نمونه شما به اندازه کافی قوی است که بتواند فرضیه صفر را در سطح جامعه رد کند.

چگونه سطح معني دار را پیدا کنیم ؟

محققان سطح معني دار را که برای نتایج خود می خواهند انتخاب می کنند. این بدان معنی است که آنها به طور فعال این احتمال را که نتایجی که در تحقیقات خود یافته اند به طور تصادفی رخ داده است شناسایی می کنند. سطوح اهمیت در مقادیر p بیان می شود که اعدادی از 1 تا 0 نشان دهنده شکل اعشاری درصد هستند. به عنوان مثال، سطح معناداری 0.05=p رایج‌ترین سطح معنی‌داری است و به احتمال 5 درصد است که فرضیه صفر وجود دارد (پیش‌بینی اینکه بین گروه‌های آزمایشی تفاوتی وجود ندارد، یا مداخله آزمایشی داشته است. بدون تأثیر) درست است.

در علم، فرضیه صفر تنها زمانی رد می شود که به سطح مطلوبی از معنی داری برسد. در غیر این صورت، فرضیه صفر حفظ می شود، به این معنی که تفاوت معنی داری بین گروه های مورد مطالعه رخ نداده است. همانطور که گفته شد، بیشترین استفاده از p-value 0.05 است. این سطح از معنی داری نشان می دهد که احتمال 95 درصد وجود دارد که رابطه مشاهده شده در مطالعه (یا تفاوت یافت شده بین گروه ها) تصادفی نباشد و این تصمیم درستی برای رد فرضیه صفر است.

این مهم است که بدانیم چگونه سطح معني دار را پیدا کنیم. وقتی دانشمندان داده‌ها را جمع‌آوری می‌کنند، تجزیه و تحلیل آماری را روی آن داده‌ها انجام می‌دهند و اغلب منحنی‌هایی را برای نشان دادن الگوی داده‌ها در مطالعه ایجاد می‌کنند. هر نوع آزمون آماری متفاوتی، جدول منطقه بحرانی خود را به همراه دارد، یا جدولی که نتایج آزمون مورد نیاز برای رد فرضیه صفر را در سطوح مختلف معناداری نشان می‌دهد.

جداول آمار منطقه بحرانی مقادیر مربوط به تمام سطح معني دار را نشان می دهد، اما اکثر دانشمندان به بالاترین سطوح علاقه مند هستند، مانند p=0.05 یا p=0.01 (فقط 1٪ احتمال رد نادرست فرضیه صفر). در واقع، مقادیر p کوچکتر از 0.05 در همه حوزه‌های پزشکی به جز سخت‌ترین زمینه‌های تحقیقات علمی قابل قبول در نظر گرفته می‌شوند.

سطح معني دار بودن

خطاهای آماری

در برخورد با درصدها، همیشه ممکن است تصمیم اشتباه گرفته شود. همه سطح معني دار، احتمال درستی فرضیه صفر را توصیف می کنند. هر چه سطح اهمیت کمتر باشد، احتمال اشتباه در رد فرضیه صفر کمتر است. در تمام مطالعات، دو تصمیم برای اتخاذ (یا قبول یا رد فرضیه صفر) و چهار نتیجه (دو تصمیم صحیح و دو اشتباه) وجود دارد.

رد فرضیه صفر:
تصمیم صحیح: رابطه واقعی بین گروه ها یا تفاوت معنی داری پیدا و گزارش شد.
تصمیم نادرست: خطای نوع I، فرضیه صفر به اشتباه رد شد. این بدان معناست که فرضیه صفر درست بود (نتایج قابل توجهی وجود ندارد)، اما محقق اشتباه کرده است.

فرضیه صفر را بپذیرید:
تصمیم درست: نتایج مطالعه به تنهایی به طور تصادفی پیدا نشد.
تصمیم نادرست: خطای نوع دوم، عدم رد فرضیه صفر. این به این معنی است که نتیجه قابل توجهی در داده ها وجود داشت، اما محقق نتوانست آن را تشخیص دهد.

سوالات متداول

چگونه سطح معني دار را پیدا می کنید؟
سطح معني دار با استفاده از آمار منطقه بحرانی و نمودارهای آماری منطقه بحرانی یافت می شود. هر نوع آزمون آماری جدول سطح معنی داری و منطقه بحرانی خود را با خود همراه دارد. به عنوان مثال، برای آزمون t، نمره بحرانی ممکن است 1.96 باشد. هر نمره بیش از 1.96 در زیر p-value=0.05 معنی دار در نظر گرفته می شود، اما ممکن است برای رسیدن به سطح معنی داری p-value=0.01، امتیاز 2.25 یا بالاتر لازم باشد.

منظور از سطح معني دار چیست؟
سطح معني دار به این معنی است که یک محقق چقدر مطمئن است که نتایج بدست آمده تصادفی (نه تصادفی) نیستند. سطح معنی داری 0.05=p به این معنی است که به احتمال 95 درصد نتایج یافت شده در مطالعه نتیجه یک رابطه/تفاوت واقعی بین گروه های مورد مقایسه است. همچنین به این معنی است که 5 درصد احتمال دارد که نتایج به تنهایی به طور تصادفی پیدا شود و هیچ رابطه واقعی بین گروه ها وجود ندارد.

سطح معني دار در تحقیق چقدر است؟
سطح معني دار احتمال این است که نتیجه گزارش شده به طور تصادفی رخ داده است. به عنوان مثال، سطح معنی داری 0.05 به این معنی است که 5٪ احتمال دارد که نتیجه ناچیز باشد، یا اینکه فقط به طور تصادفی اتفاق افتاده است.

منبع : گروه تحقیقاتی نخبگان برتر – آموزش انجام پایان نامه – انجام مقاله – انجام پروپوزال